Nationaal Park Noord-Pindos, Noord-Griekenland

Het Pindosgebergte zit vol leistenen dorpjes, waarvan sommige zo klein zijn dat ze niet eens op de kaart staan. Ze worden ‘Zagoria-dorpen’ genoemd. Wat de gehuchten met elkaar gemeen hebben is een unieke bouwstijl. De daken van de huizen hebben namelijk geen dakpannen maar platte stenen. Ook typisch voor deze regio zijn de vele stenen boogbruggen. Hoewel ze eeuwenoud zijn, zijn ze nog altijd stevig. De boogbruggen vormen een mooi contrast met het groene landschap. Het voelt soms net alsof je een oud schilderij bent binnengestapt. Verderop in deze lijst van bezienswaardigheden in het Pindosgebergte vind je een verzameling van de mooiste boogbruggen.

De Vikos-kloof is het hart van nationaal park Noord-Pindos. Het is een van de meest indrukwekkende plekken in het Griekse binnenland. De kloof begint bij Monodendri en Koukouli, twee dorpen in het Pindosgebergte. Het natuurfenomeen eindigt bij het plaatsje Vikos, die de kloof zijn naam gaf. Dit ligt op een klein uur rijden van de stad Ioannina. De canyon is twintig kilometer breed en wel duizend meter diep. Dankzij slim rekenwerk kwam de Vikos-kloof zelfs als ’s werelds diepste kloof in het Guinness Book of Records te staan. Het gaat daarbij om ‘de grootste diepte in verhouding tot de breedte’. Er zijn verschillende uitkijkpunten over de Vikos-kloof. Vergeet daarnaast je wandelschoenen niet, want je kunt hier prachtige routes lopen!

Even buiten het dorpje Monodendri ligt één van de in totaal drie uitzichtpunten over de Vikos-kloof. Dit zijn echte must-sees in Noord-Pindos. De makkelijkste manier om het uitzichtpunt bij Monodendri te bereiken is met de auto. Vanaf de parkeerplaats is het nog maar een klein stukje lopen naar het uitzichtpunt. Je kijkt hier regelrecht de diepe canyon in; een uitzicht dat je even stil maakt. In de zomer kleurt het dal prachtig groen. Ook zie je duidelijk de aardlagen uit verschillende periodes. Misschien wel het mooiste uitzichtpunt ligt bij het dorp Beloi. Ten opzichte van het uitzichtpunt bij Monodendri ligt dit aan de overkant van de canyon. Om er te komen rijd je eerst langs Vradeto, het hoogst gelegen dorp van de regio. De kronkelende weg erheen is erg mooi. Vanuit Vradeto loop je in zo’n twintig minuten naar het uitkijkpunt.

Een derde uitkijkpunt over de Vikos-kloof ligt bij Oxia. Het uitzicht op de door de Voïdomátisrivier uitgesleten canyon is vanaf hier prachtig. Op weg erheen passeer je een opmerkelijk rotsendoolhof dat ‘het stenen woud’ wordt genoemd. Het bestaat uit grote hopen opgestapelde stenen. Met de auto kun je erg dichtbij komen. Vanaf de parkeerplaats daal je via een ‘kalderimi’, een aangelegd keienpad, af naar het uitzichtpunt. Hier kijk je recht de kilometerdiepe Vikos-kloof in: 915 meter naar beneden om precies te zijn. Gelukkig staat er op het steilste punt een muurtje. Neem gerust een picknick mee, want bij dit uitkijkpunt wil je wel even blijven. Het uitkijkpunt bij Oxia ligt schuin tegenover dat van Beloi, maar wel aan de andere kant van de kloof.

Het dorp Monodendri is een geliefde toeristische bestemming in het Pindosgebergte. Niet alleen heeft het een mooi uitzichtpunt over de Vikos-kloof, ook is het een vertrekpunt voor wandelingen door deze kloof. Daarbij wandel je over eeuwenoude ezelspaden, die ze hier ‘kalderimi’ noemen. Slenter ook even door Monodendri zelf heen. Je wandelt dan langs een verzameling huizen, kerkjes en twee leuke dorpspleintjes. Via een breed voetpad daal je vervolgens af naar het Agia Paraskevi-klooster. Het kleine klooster is mooi om te zien, maar misschien nog wel leuker is dat je vanaf hier een fantastisch uitzicht over de Vikos-kloof hebt. De klim terug naar Monodendri is wel behoorlijk steil.

Monodendri is een startpunt voor wandelingen in de Vikos-kloof. Grofweg zijn er twee opties. De meeste mensen wandelen de hele kloof door. Je start vanuit Monodendri, daalt via een steil pad af in de kloof, volgt de rivier en klimt bij het dorp Vikos weer omhoog. Deze inspannende wandeling neemt circa zes tot zeven uur in beslag. Op de bodem van de kloof loop je door een beschermd natuurgebied vol planten, bloemen en kruiden. Kijk af en toe omhoog, want hier komen veel roofvogels voor. Houd er rekening mee dat je vervoer terug moet regelen om vanuit Vikos weer bij het startpunt in Monodendri uit te komen. Een andere optie is om een stuk in de kloof af te dalen. Vanaf het punt dat je besluit om te keren, loop je dezelfde route terug omhoog. Zo maak je de wandeling zo lang en zwaar als je zelf wilt.

Het kleine dorp Vradeto heeft een leuk pleintje met een traditionele taverne. Vradeto is het hoogstgelegen dorp in deze omgeving (1.350 meter hoogte). Vanaf hier loop je in een halfuurtje naar het uitzichtpunt Beloi, vanwaar je uitkijkt over de indrukwekkende Vikos-kloof. De bekendste bezienswaardigheid van het dorp is echter de trap van Vradeto. Dit is een steile kalderimi met bijna veertig bochten. Via dit ezelspad daal je van Vradeto af naar Kapesovo. Omdat het wandelpad slim verscholen ligt in het landschap, zie je de trap pas als je er bijna bent. Tel onderweg gerust de treden; het zijn er precies 1.000. Focus echter niet alleen op de traptreden, want onderweg kijk je uit over een van de grootste kloven ter wereld.

Het Pindosgebergte zit vol met oude boogbruggen van steen. Ze zijn op de smalste punten in de rivier gebouwd door losse stenen op elkaar te stapelen. De hoge boogvorm werd gekozen omdat het water in de rivieren in de wintermaanden erg kon stijgen. De bruggen waren dan de enige manier om van dorp naar dorp te reizen. Vroeger hing er onder elke brug een bel, die geluid werd bij noodweer of hoogwater. In de vallei bij het plaatsje Kipi wandel je langs enkele van de mooiste boogbruggen van de streek. Op de weg van Monodendri naar Vradeto ligt de afslag naar Kipi ongeveer halverwege. De Plakidas-brug uit 1814 valt op omdat hij maar liefst drie bogen heeft. De Kokkori-brug is de hoogste in de omgeving. Andere aanraders rondom het plaatsje Kipi zijn de Captain Bear-Brug en de Petsioni-brug.

Papingo is eigenlijk een verzamelnaam voor twee bergdorpen: Megalo Papingo en Mikro Papingo. Oftewel, de ‘kleine’ en de ‘grote’. De dorpen liggen aan de noordkant van de Vikoskloof, tegen de helling van de Timfi-berg. Vanaf hier kijk je uit over vier ruige bergpieken. De Grieken noemen ze de torens van Papingo. Ook de dorpjes zelf zijn prachtig om te zien. Geplaveide straatjes, kleine Griekse tavernes en bovenal huizen met leistenen daken; enorm fotogeniek! Hier wordt goed duidelijk waarom wordt gezegd dat de Zagoria-dorpen in het Pindosgebergte een eigen bouwstijl hebben.

Ook kun je tussen de twee Papingo dorpjes terecht voor wat afkoeling. Een smal riviertje uit de bergen heeft hier een mini canyon uitgesleten. Verwacht hier geen immense kloof zoals bij Monodendri, maar kleine ronde gaten in de rotsen. In de zomermaanden zijn deze gevuld met water, waardoor natuurlijke zwembadjes ontstaan. Hier kun je heerlijk pootjebaden en struinen langs de kloof. Een fijne afkoeling voor de voeten na een inspannende wandeling in het Pindosgebergte!

Je zal geen draken spotten bij de Drakenmeren van het park. De meren zijn het thuis van de Alpenwatersalamanders. Deze ‘draakjes’ hebben het meer zijn naam gegeven. De twee Drakenmeren liggen bij de bergtoppen Smólikas, de één na hoogste berg in Griekenland (2.637 meter) en Gamíla (2.497 meter). Vanuit Mikro Papingo loopt een wandelpad naar de Astraka-berghut vlakbij een van de Drakenmeren. Dit pad is alleen in de zomer begaanbaar. Omdat dit een zeer inspannende tocht is met enorm veel hoogtemeters, heb je wel een overnachting in de berghut en een goede uitrusting nodig. Je inspanning wordt beloond met uitzicht op de diepe Aoös-kloof.

De Aoös-kloof had oorspronkelijk zijn eigen nationaal park, dat van Vikos-Aoös. Inmiddels is dit natuurgebied opgenomen binnen de parkgrenzen van nationaal park Noord-Pindos. Het ligt maar dertig kilometer noordelijker dan Monodendri. Door de bergwegen vol haarspeldbochten doe je toch een klein uurtje over deze rit. Bij de kloof ligt het stadje Konitsa. Hier bezichtig je de Aos-Konitsabrug, een van de grootste bruggen in de Balkan. De brug markeert de vroegere grens van nationaal park Vikos-Aoös. Hier begint een wandeling door de Aoös-kloof naar het klooster van Sint Stomion uit 1774. Via de brug steek je de Aoösrivier over. Vanaf daar volg je het pad langs de kloof. De route is tien kilometer in totaal, heeft 270 meter hoogteverschil en een tijdsduur van drie tot vier uur.