Washington here we come!

Het avontuur gaat beginnen, om kwart over zeven zitten Brenda en ik in de trein naar Schiphol, lekker bijtijds voor het geval er wat gebeurt. Met als gevolg dat we erg vroeg op de luchthaven zijn. De bagage afgeven bij United Airlines gaat vlot en zelfs het controlegesprekje houden ze al bij de balie. We krijgen een mooi grijs stickertje erbij op ons paspoort en kunnen op zoek naar een welkome kop koffie. Eenmaal in de lucht moet de complete voedselvoorraad er blijkbaar binnen 1,5 uur door, want we worden helemaal volgestopt. Hup licht uit en en slapen maar... 

Een goeie 6 uur en Ocean’s 8 later landen we en het regent flink in Washington. We kunnen direct door de douane (heerlijk), tassen van de band halen en op zoek naar de bus. Na wat puzzelen kiezen we voor de Silver Line Express bus naar de metro om de spits te omzeilen. Een goede keuze, want we zien de rijen met auto's al snel op de weg staan.

De bus sluit perfect aan op de silver line metro en bij Capitol South stappen we uit en het hotel blijkt echt om de hoek te zitten. Een leuk straatje met gekleurde huisjes en een mooie kerk. We krijgen een ruime kamer met 2 queen size bedden. Tijd om het reisvuil er af te spoelen in de douche, maarre waar is de deur van de badkamer eigenlijk. Na wat speurwerk blijkt dat we toch een schuifdeur uit de muur kunnen peuteren. Fris en fruitig... nou ja fris gaan we in de, inmiddels stromende, regen op zoek naar wat te eten. Om de hoek blijken diverse eettentjes te zitten en zo ook een gezellige pub. Veel langer dan dat houden we het niet vol en is het tijd om te pitten.
 

Vroeg slapen betekent vroeg wakker en met een jetlag nog veel vroeger. Om 7:00 begint de kerkklok te slaan... en we besluiten dat we het lang genoeg geprobeerd hebben om in het juiste ritme te komen. Het hotel serveert ontbijt en er is, zeker voor Amerikaanse begrippen, een ruim aanbod. Na het ontbijt is het tijd om de stad te verkennen. Het Capitol Hill Hotel heeft een aantal fietsen te leen voor zijn gasten, dat lijkt ons wel wat. Het eerste wat we horen als we de lobby binnen komen is "6 bikes", Brenda en ik kijken elkaar even aan, want veel meer dan dat hadden ze toch niet? Nee dat klopt, een meneer neemt ze alle 6 mee. Helaas, dan gaan we lopen en op zoek naar Bike 'n Roll, de fietsverhuur die we al opgezocht hadden.
 

In tegenstelling tot gister is het nu heerlijk weer. Het hotel zit heel dicht bij de oostkant van de National Mall en we worden meteen afgeleid door de schitterende Library of Congress. Het is nog lekker rustig en we lachen om het bordje dat je niet stil mag staan op de trap. We beginnen bij de prachtige leeszaal en dan door naar de tentoonstellingen over de 1e wereldoorlog en de geschiedenis van baseball. Tijd om verder te gaan… Washington is wakker geworden en iedereen staat op de trap te fotograferen.
 

Ons plan is om de fiets te pakken en dan eerst naar Georgetown te gaan, dit het verste punt van onze planning. Bij Bike ‘n Roll krijgen we 2 goede fietsen mee met 24 versnellingen, voor we het weten staan we bij het Washington Monument. Zigzaggend tussen wandelaars, steppers, hardlopers en eekhoorns belanden we kruising waar het stoep eindigt, het Witte Huis hebben we blijkbaar gemist. Brenda weet nog net de overkant te bereiken voordat het verkeer gaat rijden, ik ga toch maar even terug en via het stoplicht. Dan staan de bordjes naar Georgetown er weer.
 

Wat een gezellig plekje is het, straten vol gezellige huizen, cafeetjes en winkels. Eerst tijd voor lunch. De bakker vraag 12 dollar voor een broodje ham en kaas, dus belanden we bij een klein organic taco-cafeetje. In Georgetown zijn overal gezellige zitjes op straat, waar je in de zon je take-away kan opeten. Daarna gaan we de buurt verkennen. Het doet bijna Europees aan met alle huizen met trappen naar de voordeur en winkels onderin deze panden. Ze zijn druk bezig met het kanaal dat hier door stroomt, the Alley is daardoor iets minder mooi, een goede reden om hier ooit nog een keer heen te gaan.
 

Op naar Arlington, we suizen een straatje met Halloween versiering naar beneden om erachter te komen dat we weer helemaal om hoog mogen om over de brug over de Potomac River te gaan. Het geeft een prachtig uitzicht over de stad. Onderaan de brug laten de bordjes naar Arlington Cemetary afweten, gelukkig krijgen we meteen hulp van een man die enthousiast vertelt dat hij in Alkmaar en Amsterdam gefietst heeft. We hoeven alleen maar rechtdoor tot de we bij de Nederlandse Ambassade komen. Die zien we niet, maar de eerste graven komen wel in beeld. Van het Veteran Memorial fietsen we naar het Netherlands Carillon. Door Nederland aan de VS geschonken als dank voor de bijstand tijdens de Tweede Wereldoorlog, net als we daar staan slaat het carillon drie.
 

We sjezen ook deze heuvel af naar de ingang van de grote begraafplaats van Arlington. Hier mogen we (uiteraard) niet fietsen. Tas door de controle, zelf door de metaaldetector en we gaan te voet verder. Er heerst een respectvolle stilte en er ligt een klein fortuin op de graven van John F. Kennedy en zijn familie.
 

De zon begint te zakken als we via de memorial bridge terug fietsen naar de National Mall. Van het Lincoln Memorial en de Reflection Pool gaan we naar het Korean War Veterans Memorial, het Martin Luther King Memorial en fietsen we over een modderig pad rond de baai naar het Franklin D Roosevelt Memorial.
 

We hebben nog een uurtje voordat de fietsen terug moeten, dus we gaan in de herkansing voor het Witte Huis, eens kijken of er iemand thuis is. Al snel fietsen we tegen een groot hek met een groot scala aan beveiligingsvormen aan… het lijkt alleen niet wat we op TV hebben gezien. We besluiten nog nog een stukje verder te fietsen. Waar mensen zijn is vast wat te zien en in één van de zijstraten staat een hele menigte, daar moeten we vast zijn. Er staat inderdaad een witte villa achter een groot hek, met daarvoor een gewapende agente die me met m’n fiets van de stoep stuurt. We zijn toch wel een beetje teleurgesteld in de grootte van het huis. De vlag hangt in de top, er ijsbeert een bewaker… er is vast iemand thuis.
 

Ze geloven ons vast niet als we zeggen dat we uitgenodigd zijn op de thee, en het is tien over half zes, we gaan de fiets maar weer eens inleveren. Deze heuvel heeft een speciale bike lane en we alle auto’s en bussen voorbij. Met nog 5 minuten op de klok leveren we de fiets weer in en springen we op de metro terug naar het hotel.
 

Even met de beentjes omhoog en dan eens kijken hoe Washington er bij nacht uit ziet. Het is half negen als we bij de National Mall aankomen en er is geen kip op straat. De politie en brandweer houden een oefening, maar verder komen we niemand tegen… waar is iedereen? Volgens de kaart zit er halverwege de Mall een metrostation, het wordt koud en we’re gonna call it a night.
 

Zaterdagochtend doen de kerkklokken het niet, de buren mogen uitslapen. We willen niet opnieuw achter het net vissen en we confisqueren voor het ontbijt 2 fietsen. Het Capitol Hill Hotel heeft een bagageruimte waar we de tassen mogen achterlaten. Vandaag gaan we op museumbezoek! We fietsen vanaf het hotel de heuvel op naar de Mall. Voordat we boven zijn zijn Brenda en ik het al eens… wat zijn we blij dat we gister een goede fiets hadden… hierop zouden we nooit in Georgetown aangekomen zijn.
 

Maar het voldoet om bij het National Museum of American History uit te komen. Een dame vertelt ons enthousiast over alle tentoonstellingen en waar we heen kunnen, alles is prachtig en interessant. Zo veel tijd hebben we niet dus we kiezen er een paar uit. Vol indrukken besluiten we nog een kijkje te nemen bij de afdeling transport. Van oude paard en wagens tot auto’s en van een paar antieke stoomlocomotieven tot de eerste camper… helaas past hij niet in de koffer voor de belevingsruimte van ViaTioga.

Het National Air and Space museum is de volgende halte. We hebben wel zin in een bakkie en er is een café. Nou ja café, je kan een enorme cup slootwater tappen. Snel door en de vliegtuigen bekijken, het is druk, vooral families met kleine astronautjes lopen rond. Het is ook echt een fantastisch museum voor gezinnen met kinderen.
 

Onze trein naar New York gaat om 16:15 dus we fietsen nog een laatste keer de heuvel op, hijgend en puffend komen we boven… Vanaf het hotel is het een een kwartier of 20 minuten lopen naar Union Station en vooral naar beneden. Daar staat onze lange Amtraktrein te wachten om ons naar New York te brengen.