Zomer in Canada

Door Nienke N | ViaTioga - 21-06-2019 06:21

Het volgende nationale park dat op de planning staat is Glacier NP. We staan redelijk vroeg op en rijden de mooie weg van Golden richting Revelstoke. Wat opvalt zijn de vele grote trucks die de Trans Canada Highway met ons delen. Wij zijn bijna de enigen die stoppen bij het Information Centre, waar ze een leuk museumpje hebben over het park. 

We lopen een aantal kortere trails, waarvan de Rock Garden onze favoriet is. Een grote zwarte specht komt nog even poseren voor de foto. We pakken ook nog twee kortere trails mee in Revelstoke NP, wat opvalt is dat je overal de trucks en treinen hoort tijdens het wandelen. De Meadows in the Sky Road is nog gesloten, dus we rijden terug richting Golden, maar niet voor we naar de Meeting of the Waters trail gelopen hebben, een prachtige trail van ongeveer 5km in totaal. 

In Golden eten we een hapje in de zon op een patio aan de Kicking Horse River en daarna kijken we nog even rond bij de mooie covered bridge over deze rivier.

De volgende ochtend gaat de wekker bijtijds om naar Yoho te gaan. De voorspellingen zijn slecht, maar het lijkt best aardig als we wakker worden. Als eerste staan de Wapta Falls, een wandeling van een zo'n 5km op de planning. Het is droog als we wegwandelen, maar al snel begint het toch te regenen. We zijn niet van suiker en lopen verder. Na een kwartier is het droog en genieten we van de mooie trail en de daverende watervallen. Helaas zien we de beer niet die de hele ochtend al bij de parkeerplaats zou hebben rondgelopen.

Emerald Lake is de volgende stop en we zijn niet de enigen. We kunnen de auto kwijt op één van de laatste plaatsen langs de weg. Eerst een kop koffie en rondkijken bij het groene meer, daarna lopen we de Hamilton Falls Trail van ongeveer 2km. We lopen het bos in en zijn al snel de volksstammen kwijt. Het lijkt wel of we de enigen zijn. Na wat zoeken ontdekken we de waterval die door een rots naar beneden valt in een mooie poel. Een heerlijk plekje om even rustig te zitten.

Als laatste willen we naar de Takakkaw Falls, maar halverwege blijkt deze weg echt tot eind juni gesloten te zijn. Nouja... de hemelsuizen gaan nu toch open en we rijden door naar Lake Louise. Hier overnachten we in de Deer Lodge vlakbij het meer. Er zit een beer in de omgeving, misschien zien we hem wel.

Zodra we wat blauw in de lucht zien gaan we naar Moraine Lake, de weg is weer open en er is inderdaad ruim parkeerruimte. We lopen de pile of rocks op en hebben een schitterend uitzicht op dit intens blauwe meer. De lucht is weliswaar volledig bewolkt, toch is de kleur schitterend. Het is wel ijskoud, vooral in de wind. Terug in de auto zien we dat het inderdaad maar 5 graden is. We gaan eten in de Caribou Lounge van de Deer Lodge, een bijzonder lekkere bisonburger! 

De wekker gaat vroeg om richting de Icefields Parkway te gaan, maar niet voordat we een blik hebben geworpen op Lake Louise. Het idee is dat we met de kabelbaan omhoog gaan en daar ontbijten, maar we zien de berg aan de overkant niet eens. Bij het meer zien we nog net een glimp van de gletsjer, we genieten nog even van de kleuren en de dreigende lucht, de beer zien we niet...

Dan maar snel een boterhammetje smeren in de auto en richting Peyto Lake zolang het droog is. Dat droge redden we precies 5km en dan begint het met regenen. Naar mate we hoger komen gaat de regen over in sneeuw. We willen toch kijken of we wat van Peyto Lake kunnen zien, dus klimmen we door inmiddels 10cm sneeuw naar het uitzichtpunt. De bomen zijn prachtig bedekt met een witte laag, maar er is geen blauw te zien.

Onderweg stoppen we nog een paar keer bij een uitzichtpunt, maar we zien weinig, de bewolking hangt zo laag dat we zelfs overwegen op zoek te gaan naar het mistlicht. Na de Sasketchewan River Crossing rijden we verder om hoog en het gaat weer harder sneeuwen. Voor ons stokt het verkeer. Ik word nog even enthousiast, misschien is het een bear jam, maar dat enthousiasme is snel weg en we komen helemaal stil te staan. De mensen, die ons in een campertje tegemoet komen, vertellen dat ze al 4 uur stil hebben gestaan en het nu maar opgeven. Waar ik vannacht nog blij was lekker warm in een hotel te slapen, zou ik nu wel wat over hebben voor die wc in de camper. 

Na ruim een uur te hebben stil gestaan wordt het nijpend en besluiten we om te draaien en navraag te doen bij de zwaailichten die we achter ons zien. Het is een kettingbotsing met 30 auto's en een geschaarde bus en de weg is nog zeker 2 uur dicht. We besluiten terug te rijden naar de The Crossing, naast het toilet hebben ze ook warme koffie en thee. Geen wifi, dus dan maar naar buiten, op jacht naar een beer en een beetje kletsen met andere wachtenden en de park rangers.

Net als het nog wel eens twee uur kan duren en wij dus maar een hotdog willen bestellen, lijkt de weg open te gaan. De eerste kilometers hebben we de hele Icefields Parkway voor onszelf (en een coyote). Al gauw zien we het beruchte hellinkje en... asjemenou... nog een hele rij auto's. Wat is dit? We komen op exact hetzelfde plekje stil te staan... met als enige verschil dat het gestopt is met sneeuwen en we heel voorzichtig een paar bergen zien.

Gelukkig duurt het niet heel lang en mogen we voetstaps naar boven, er staan nog een paar ingesneeuwde en gedeukte auto's boven, maar de weg lijkt nu mee te vallen. De file vanuit Jasper daarentegen niet... er staat zeker 5km aan auto's en campers, dan viel het bij ons nog mee. Het is nog 2 uur rijden naar Jasper en een lekker bord met Mac en Cheese.

Reacties

Christien 22-06-2019 04:50 {{button-57869}}

Het was me het reisje wel! Van de Icefields Parkway hebben we dus niks, echt niks gezien! De politieman vertelde al: that is June in the Rockies. Blij met de muts in elk geval!
Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Ballon!