Van de Sunshine Coast naar Vancouver Island

Door Nienke N | ViaTioga - 05-07-2019 23:08

Het boottochtje staat op het programma en stipt om 10:00 vertrekken we. Desolated Sound is toch wat minder desolate dan de naam doet vermoeden. De tocht er naar toe is schitterend en als je het natuurgebied binnen vaart wordt het nog mooier. We varen langs rotsen vol zeesterren en oesters. Het water is super helder en we zien honderden kwallen zwemmen, ze schijnen niet te prikken. In een mooi, gelukkig kwalloos, baaitje stoppen we voor lunch en om te zwemmen... brr wat is dat water koud. De lunch is met lokale zalm/forel en die is echt super lekker. 

Terug varen we langs een rots met zeehonden, ondanks dat we de berichten van walvissen in de gaten hebben gehouden zien we deze helaas niet.

Daarna rijd ik door naar Inland Lake, waar ik 2 nachten zal blijven. De volgende ochtend word ik wakker van geschraap tegen een boom, zou het een hert zijn? Tegen de tijd dat ik m'n bed uit geklommen ben is er niets meer te zien. Dan ga ik maar vroeg op pad om hier een stuk van de Sunshine Coast Trail lopen, het makkelijkste stuk, 13km om het meer heen. Berenbel mee. Het eerste uur zie ik geen mens, dier of wat dan ook. Het is bewolkt en er staat een gure wind. Na een uur lijkt Canada toch echt wakker te zijn geworden, maar er is nog steeds geen wild te zien. Vroeger heette het Loon Lake, maar zelfs deze eenden laten zich niet zien. Het is bijna griezelig zo stil.

Na de wandeling is er eigenlijk ook weinig te doen hier, dus ik besluit naar Power River terug te rijden. Daar is een plekje vrij op de Willingdon Beach Campground en ik kan even rondsnuffelen in het dorp en wat trails lopen in het park. Hier is het als bonus ook lekker zonnig.

De andere bonus is dat ik vlakbij de ferry zit en om 7:00 meld ik me de volgende ochtend in de haven en ik ben lang niet de eerste. Na 90 minuten varen sta ik op Vancouver Island. Hier neem ik de scenic route door allerlei vissersdorpjes naar Coombs. Naast dat hier geiten op het dak zitten, heb ik gehoord dat ze hele lekkere donuts hebben. Wat een kermis is het, overal auto's in de berm en een afgedankte attractie van de Efteling bij de ingang. De markthallen, waar inderdaad anderhalve geit op het dak zit, is daarentegen wel echt leuk en de donuts zijn er in alle kleuren en smaken.

Toch maar snel door naar Chemainus, hier is het een stuk minder druk, dus ik kan in alle rust van de muurschilderingen genieten. In een grappig steegje verkopen ze ijs, een mooie plek om het eerste (en enige) ijsje van de vakantie te eten. Dan is het nog een half uur naar Lake Cowichen. 

Het laatste stuk is een gravelweg. Waar ik denk dat de camping zit staat een bord 'no camping', ook TomTom vind dat ik nog door moet rijden. Nouja dan doen we dat... maar waar hij vindt dat de bestemming bereikt is, is echt helemaal niets. Ik rijd nog een stukje door tot ik bij een paar gebouwtjes kom. Er staan auto's, maar ook een bord 'STOP voordat je een privesessie verstoord'. Hmmm vast geen camping... 4G en Google doen het hier gelukkig midden in het bos. De camping moet toch een stuk terug liggen. De enige optie is toch echt daar waar het bord no camping staat, dus ik rij toch dit supersmalle en supersteile paadje in, in de hoop dat ik beneden kan draaien.

En jawel hoor het is de camping en mijn plekje is vrij. Het bord 'no camping' was nog van Canada Day en ze halen het ook meteen weg. Over een nog smaller paadje moet ik naar plekje 33. Gelukkig is mijn campertje klein, want ik heb geen idee hoe ik een 25ft camper hier in gekregen zou hebben.

De volgende ochtend rij ik om half acht weg en ben ik om half tien in Victoria. Hier parkeer ik de camper achter Beacon Hill en na een half uur lopen sta ik in de haven. Eerst een kop koffie bij Murchies, dan Chinatown en Fishermen's Wharf. In vier uur tijd krijg ik een goed beeld van deze leuke stad. Dan is het wel echt tijd om naar de ferry te gaan. Het verkeer zit mee en ik haal zelfs de boot van 15:00 nog op m'n slofjes, hij zit niet eens vol.

Op de laatste camping krijg ik het mini stukje asfalt, strak ingeparkeerd tussen 'the office', twee stoepranden en een zeecontainer... maar goed er zijn douches en ik heb een soort van hook-up. Het is toch alleen om de tas te pakken en de camper klaar te maken om in te leveren. Bij Cruise Canada is het even druk, het regent en er zijn best wat mensen die tegelijkertijd de camper inleveren. Mijn campertje wordt goedgekeurd en ze bellen een taxi die mij in een half uurtje naar de luchthaven rijdt. 

Drie weken Canada zijn voorbijgevlogen, elke dag nieuwe highlights en inmiddels 3500km verder, is het tijd om naar huis te gaan.

Je kunt alleen reageren op dit bericht als je bent ingelogd.
Ballon!